جزئیاتی از حضور رضا عطاران و پژمان جمشیدی در ویلای ساحلی
تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۵۴۲۰۰
به گزارش همشهری آنلاین، کیانوش عیاری کارگردان مطرح است و وزنه‌ای در سینمای ایران محسوب می‌شود؛ به همین دلیل وقتی اثری از او بر پردۀ سینماهای کشور می‌نشیند، طبیعی است مخاطب حرفه‌ای سینما که خاطرۀ فیلم‌های درخشان او چون «دو چشم بی سو»، «آبادانی‌ها»، «آن سوی آتش» و «بودن و نبودن» را در ذهن دارد، برای دیدن تازه‌ترین ساختۀ او مشتاق باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در سینمای ایران کم نبوده‌اند سینماگرانی که آثاری درخشان داشته‌اند اما بعد از ساختن چندین فیلم، ناگهان شاهد افول آثارشان بوده‌ایم. زنده‌یادان داریوش مهرجویی و کیومرث پوراحمد که هر دو بخشی جدایی‌ناپذیر از خاطرات شیرین مخاطبان سینمای ایران بوده و هستند، در سال‌های پایانی عمر خود نتوانستند آن سابقۀ روشن را با ساختن فیلم‌هایی که بتواند رضایت مخاطب را به همراه داشته باشد، تکرار کنند. البته که کار هنری، با آزمون و خطا همراه است و در میان آثار هر هنرمندی، آثار قوی‌تر و ضعیف‌تر وجود دارد اما «ویلای ساحلی» دوستداران سینمای صادق، هنری و ریزبین عیاری را نگران می‌کند که نکند شاهد آغاز دوران افول این کارگردان خوب سینمای ایران نیز باشیم؛ چرا که این میزان از شلختگی، بی حوصلگی و ضعف در کارنامۀ کاری هنرمندی چون او سابقه ندارد.
قصد لو دادن داستان فیلم را نداریم اما فیلم از همان ابتدا به گونه‌ای روایت می‌شود و پیش می‌رود که مخاطب حدس می‌زند نقطه‌اوج‌های داستان کجاست. هم رضایت دادن یونس (پژمان جمشیدی) و هم لو رفتن ماجرای ویلا، از قبل قابل حدس زدن بود و عیاری هم زحمت چندانی به خود نداده است که این اتفاقات مهم داستان را در لایه‌ای از ماجراهای فرعی و تمهیدات داستانی مستتر کند. عیاری را به وسواس و توجه به نکته‌های ریز و دقت در جزئیات می‌شناختیم اما این فیلم، به شکلی عجیب نشان‌دهندۀ بی‌حوصلگی کارگردان است و همه چیز در آن به حال خود رهاست؛ اول از همه و بدتر از همه فیلمنامه. مشخص است برای فیلمنامه وقت و انرژی لازم گذاشته نشده است. موضوعی که به ذهن نویسنده رسیده است، بدون اینکه کار زیادی با آن بشود، روی کاغذ آمده است. داستان از جذابیت‌های فرعی و داستانک‌هایی که بتواند به داستان اصلی گره بخورد، خالی است. اما این همۀ فاجعه نیست. اگر فیلم می‌توانست با وجود داستان کم‌خون خود، تماشاگرانش را بخنداند، باز حرفی نبود.
بازیگرانی بلاتکلیفوقتی «ویلای ساحلی» را می‌بینیم، احساس می‌کنیم کارگردان بازیگرانش را بدون داشتن داستانی مشخص و تعیین خط و ربط داستان، جلوی دوربین فرستاده و از آنها خواسته است همۀ هنرشان را برای خنداندن مخاطب به کار ببرند. بازیگران واقعاً نمی‌دانند که برای نجات داستان چه باید کنند. هرکدام از شخصیت‌هایی که قبلاً بازی کرده‌اند و امتحانشان را پس داده‌اند، خرج می‌کنند اما در نهایت نمی‌توانند فیلم آقای عیاری را به یک کمدی موفق تبدیل کنند. رضا عطاران از «ترش و شیرین» و پژمان جمشیدی از «زیرخاکی» آمده‌اند اما نمی‌توانند به ترکیبی برنده تبدیل شوند. پژمان جمشیدی در این سالها هرچه توانسته است فیلم بازی کرده، اما بازی او در فیلم آخر عیاری بدترین بازی اوست؛ به‌خصوص وقتی که سعی دارد با لهجۀ مازندرانی از مخاطب خنده بگیرد. بقیۀ بازیگران هم همین مشکل را دارند. نمی‌توانند خوب بازی کنند یا بهترین بازی خود را ارائه دهند، چون چنین ظرفیتی در داستان نیست. بخش عمدۀ بازی آنها به دعوا و سر و صدا می‌گذرد و در بقیۀ بخش‌های فیلم عطاران و جمشیدی خود را به آب و آتش می‌زنند تا فیلم کمدی از کار درآید.
تمسخر اعتقاد به ارزش‌ها«ویلای ساحلی» یک شکست تمام‌عیار مضمونی و اخلاقی هم برای کارگردانی چون عیاری است که همواره او را به عنوان کارگردانی مدافع ارزش‌های انسانی می‌شناختیم. در این فیلم او به شکل عجیبی به توجیه‌گر پلیدی و ناراستی تبدیل شده و در مقام مدافع فرصت‌طلبانی ظاهر شده است که در هنگام صرفۀ اقتصادی، دیگر به هیچ تعهد انسانی و اخلاقی‌ای فکر نمی‌کنند. بنای کمدی داستان بر مسخره کردن شخصیت یونس استوار شده است ولی واقعیت این است که یونس انسانی درستکار است و دغدغه‌هایش، از باور او به اخلاق می‌آید و به سخره گرفتن این دغدغه‌مندی چه معنایی جز این دارد که دست بالا همیشه با کسانی است که از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا منفعت شخصی خود را پیش ببرند؟ روایت داستان از زبان برادرزن یونس نشان می‌دهد که کارگردان هم در طرف او ایستاده است؛ در طرف اشتباهی که در آن اخلاق و باور زیر پای پول و سود، قربانی می‌شود.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: پژمان جمشیدی بازیگران سینما و تلویزیون ایران رضا عطاران سینمای ایران پژمان جمشیدی سینمای ایران ویلای ساحلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۵۴۲۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۱۰ فیلم اکشن قدیمی با قهرمانان مورد علاقه پدر‌ها؛ از جکی چان بدلکار تا ارتش یک نفره شوارتزنگر
روزی روزگاری در دهه شصت و هفتاد، پدران نسل جوان امروزی که عاشق ابرقهرمانان هستند، خودشان از خوره‌های سینمای اکشن آن روزگار بودند. سینمایی که شناسه ظاهری قهرمانان آن از زمین تا آسمان با نسل جدید قهرمان امروز سینما تفاوت داشت. امروز دیگر قهرمانان معمولی سینمای اکشن که برتری خود را با مشت‌های سنگین‌شان در مبارزه به مخاطب ثابت می‌کردند، جای خود را به ابرقهرمانان مارول یا دی‌سی داده‌اند. پس تنها چیزی که از آنها برای پدران ما باقی مانده همان نوستالژی برای فیلم‌های اکشن قدیمی است.
پس به یاد پدران خوره فیلم‌های اکشن ما در جدیدترین فهرست سینمایی ما می‌خواهیم ۱۰ فیلم اکشن قدیمی با قهرمانان مورد علاقه پدر‌ها را به شما معرفی کنیم. ما در این مطلب با فیلم‌های اکشن فوق‌العاده و ستاره‌های کالت آن دوران خاطره‌بازی می‌کنیم؛ منظور من از از استیون سیگال تا جت لی و حتی چاک نوریس است.
Under Siegeفیلم اکشن «در محاصره» محصول سال ۱۹۹۲ که خیلی‌ها آن را جان سخت در کشتی هم خطاب می‌کنند، اثری بود که به طور موقت استیون سیگال را به یک ستاره بزرگ تبدیل کرد. شاید بتوان این اکشن قدیمی را بهترین فیلم کارنامه این بازیگر دانست. اکشن ماجراجویی اندرو دیویس، «در محاصره» احتمالاً یکی از سرراست‌ترین شبیه‌سازی‌های فیلم «جان سخت» بروس ویلیس است. فقط این‌بار اکشن از یک برج به اقیانوس منتقل می‌شود و قربانیان روی کشتی جنگی حبس می‌شوند، اما همان قهرمان تنهای این شکل آثار مشغول مبارزه با مهاجمان خشن است.
امروز، هم بروس ویلیس و هم استیون سیگال روزهای سختی را سپری می‌کنند، اما در سال ۱۹۹۲، هر دو در صدر توجه مخاطبان قرار داشتند و رقیبان واقعی برای ابرستاره‌هایی، چون سیلوستر استالونه و آرنولد شوارتزنگر بودند. در نتیجه این فیلم یکی از آن اکشن‌های نوستالژیک است که خیلی‌ها با دیدن آن خاطراتشان زنده می‌شود.
Bloodsportرینگ خونین محصول سال ۱۹۸۸ از آن اکشن‌های مبارزه محوری است که ژان کلود ون‌دام را به خیلی‌ها معرفی کرد. جالب اینجاست که این فیلم و شخصیت قهرمان آن با نام فرانکی به اندازه‌ای بین عموم مردم فیلم‌باز ایران به شهرت و محبوبیت رسیدند که خیلی از پدران ما کماکان ژان کلود ون‌دام را فرانکی خطاب می‌کنند. اما این اثر داستان افسر آمریکایی فرانک دوکس (ژان کلود ون دام) را روایت می‌کند که واحد نظامی خود را ترک و به هنگ‌کنگ می‌رود تا در مبارزات زیرزمینی آزاد شرکت کند. او تحت نظارت دقیق استاد سنزو تاناکا برای مسابقاتی آماده می‌شود که نه تنها قدرت، بلکه اراده این سرباز را نیز آزمایش می‌کند.
مبارزات رینگ خونین همه افسارگسیخته و پر از خشونت هستند، پس شاید همین بی رحمی باعث شده است که ما فیلم نیوت آرنولد را دوست داشته باشیم. اما به طور کلی این اثر به طرز شگفت‌انگیزی، فلسفه شرقی، هنر‌های رزمی هنگ‌کنگ و ریشه‌های اخلاق غربی را با هم ترکیب می‌کند. جدای از همه ما یک ژان کلود ون‌دام خوش فرم و آماده داریم که برای سالها به قهرمان شماره یک خیلی از اکشن‌های سر راست هالیوودی بدل شد.
Police Storyداستان پلیس محصول سال ۱۹۸۵ یکی دیگر از ماندگارترین اکشن‌های قدیمی است که محبوبیت فراوانی نزد مخاطبان دارد. علیرغم تمام تفاوت‌های چشمگیر سینمای آسیا با آنچه بینندگان آن دوران از سینمای هالیوود در دهه ۱۹۸۰ دیده بودند، اما ورود اکشن‌های شرقی باعث شد تا آگاهی توده‌ها در مورد سبک اکشن‌های شرق آسیا به فیلم‌های ژان کلود ون‌دام و رینگ خونین محدود نشود. این حرف یعنی فیلم‌های جکی چان به عنوان یک استاد بسیار شجاع و تقریباً دیوانه در اجرای بدلکاری‌های شگفت‌انگیز، برای پدران ما حکم یک جاذبه فراموش‌نشدنی را داشت که بسیار معروف‌تر از آثار هالیوودی بود.
از اوایل دهه ۱۹۸۰، این بازیگر هنگ‌کنگی بسیار و به شیوه‌ای واقعاً بی پروا در اکشن‌های زیادی بازی کرده است. پس جای تعجب نیست که در این زمان بود که بهترین کار او نیز ساخته شد. فقط به «داستان پلیس» نگاه کنید؛ تعداد مبارزات، پرش‌ها، سقوط‌ها و به پرواز درآمدن‌های جکی‌چان در این فیلم چندین برابر استاندارد‌های هالیوود است. همه این نوع بدلکاری را دوست ندارند، اما نمی‌توان تأثیر چان را بر این ژانر انکار کرد. او یکی از مهم‌ترین ستاره‌های اکشن زمان خود است. داستان پلیس مهم‌ترین فیلم جکی چان هم به عنوان بازیگر و هم به عنوان کارگردان است. او با داستان پلیس توانست اکشن کمدی شرقی را به نمونه‌ای استاندارد از کمدی فیزیکی باستر کیتون تبدیل کند.
Sidekicksچاک نوریس هنرپیشه و رزمی کار آمریکایی است که خیلی‌ها از جمله پدران ما او را با فیلم راه اژد‌ها (۱۹۷۲) می‌شناسند که در آن به عنوان شرور با بروس لی به مبارزه پرداخت. اما این بازیگر با فیلم قدیمی «ضربه جانبی» محصول ۱۹۹۲ بیشتر بین خوره‌های سینمای اکشن به محبوبیت دست یافت. اما این فیلم را می‌توان نوعی اثر شخصی برای چاک نوریس افسانه‌ای خطاب کرد. اما چرا؟ چون این ستاره اکشن معروف و جاودانه از اساس در این فیلم نقش خودش را بازی می‌کند و به یک پسر جوان کمک می‌کند تا در مسابقات کونگ فو قهرمان شود.
خیلی از قدیمی‌ها و پدران ما «ضربه جانبی» را فیلم خواهرخوانده «بچه کاراته‌کار» می‌دانند. این همچنین یک فیلم خانوادگی زیبا در مورد اهمیت جمع آوری نیرو و مبارزه با دنیای بی‌رحم است. اگرچه نقش چاک نوریس در فیلم به استاد یک قهرمان محدود می‌شود، اما مهم‌تر این است که خود حضور او در فیلم، «ضربه جانبی» را به‌طور خودکار به اثری محبوب بین مخاطبان قدیم تبدیل کرده است.
Red Scorpionخیلی‌ها دولف لاندگرن سوئدی را با نقش شرورانه‌اش در قامت ایوان دراگو بوکسور در فیلم «راکی ۴» و البته فیلم «سرباز جهانی» می‌شناسند. اما خود در قامت ستاره اکشن با فیلم «عقرب قرمز» بیشتر از گذشته به چشم آمد. در داستان این فیلم یک مامور سازمان اطلاعات روسیه (دولف لاندگرن) به آفریقا فرستاده می‌شود تا یک انقلابی ضد کمونیست را به قتل برساند. اما با مشاهده کشتار بی رحمانه مردم محلی به دست نیروهای روسیه و متحدشان کوبا، او تغییر موضع داده و به شورشیان کمک می‌کند.
صادقانه بگویم، «عقرب قرمز» فیلم خیلی خوبی نیست؛ اما بیایید بگوییم یک اکشن قدیمی کاملاً مناسب است. مخصوصاً برای نسلی که ارتش یک نفره عضلانی را دوست داشتند. به طور کلی در طول دهه‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ میلادی، لاندگرن به همراه دوستش سیلوستر استالونه به یکی از نماد‌های فیلم‌های اکشن سرراست یا همان بی‌مووی‌ها تبدیل شد و در بیش از ۵۰ اثر ژانر اکشن بازی کرد.
Crying Freemanیکی دیگر از اکشن‌های محبوب قدیمی فیلم «آزادمرد گریان» محصول سال ۱۹۹۵ با بازی مارک داکاسیوس است. این فیلم که در ایران با نام «قاتل گریان» نیز شناخته می‌شود یک فیلم اکشن کالت از کریستف گان درباره یک قاتل حرفه‌ای است که در جنگ با مافیا قرار می‌گیرد. این فیلم را می‌توان یک فیلم اکشن قدیمی با مشارکت یاکوزا در نظر گرفت. سکانس‌های اکشن این فیلم از ظرافت بسیار خوبی برخوردار است که به نسبت زمان تولید آن، یک نکته بسیار مثبت است.
این روز‌ها اوضاع برای مارک داکاسیوس رزمی‌کار به خوبی دهه ۹۰ میلادی پیش نمی‌رود. زمانی که او مو‌های مجللی داشت و هنوز در فیلم‌های اکشن حکم یک قهرمان را به دوش می‌کشید. هرچند این بازیگر کماکان کار می‌کند و حتی نقش یکی از شروران را در قسمت سوم جان ویک بازی کرد، اما پیش بینی می‌شد که این بازیگر تبدیل به یک ستاره هالیوود شود. شاید «آزادمرد گریان» نشان می‌دهد که چرا منتقدان و تماشاگران او را بسیار دوست داشتند. در این اقتباس شیک ازمانگا، داکاسیوس در نقش یک ضدقهرمان کاملا غیر معمول بازی می‌کند.
Commandoصحبت از اکشن‌های قدیمی و ستارگان آن دوره بدون اشاره به آرنولد شوارتزنگر غیرممکن است و به صورت دوستانه می‌توان در چنین فهرستی چند جایگاه ویژه را برای او کنار گذاشت. اما ما تصمیم گرفتیم به بازیگران دیگر نیز فرصت دهیم و مشارکت او در این فهرست را تنها به فیلم کماندو محدود کنیم. اما باید قبول کرد که مهم‌ترین فیلم‌های آرنی آهنین در این دوره توسط «کماندو» افتتاح شد. کماندو یک فیلم اکشن مثال زدنی است که معنای داستان آن به فرمولی خلاصه می‌شود که شخصیت قهرمان لیام نیسون خیلی بعد در فیلم «ربوده شده» بیان کرد: «تو هر کسی هستی یا هرجا که باشی، من می‌آیم و تو را می‌کشم.»!
در این فیلم، تبهکاران دختر قهرمان داستان با بازی آرنولد شوارتزنگر را می‌ربایند و این به اشتباه مرگبار آنها تبدیل می‌شود، زیرا هیچ چیز سرهنگ ماتریکس را در راه رسیدن به هدفش متوقف نخواهد کرد. شاید امروز کماندو ساده لوحانه و بیهوده به نظر برسد، اما در آن دوران تماشاگران با تماشای داستان سربازی که کل ارتش را در یک کشور آمریکای لاتین نابود می‌کند، لذت زیادی بردند. فیلم مارک ال لستر یک بازی اکشن کامل است که در آن جایی برای طرح یا دیالوگ وجود ندارد. فیلم به طور کامل وجود فیلمنامه را فراموش می‌کند و یک تیرانداز جهنمی را روی پرده نمایش می‌دهد و شوارتزنگر با بازوکا و انواع مختلف سلاح به سمت دشمنانش شلیک می‌کند و حتی گاهی اوقات با دست خالی آنها را نابود می‌کند.
Demolition Manاکثر مخاطبان امروز سیلوستر استالونه را با نقش‌های راکی و رامبو می‌شناسند. اما یکی از اکشن‌های قدیمی او که پدران ما را به شور و هیجان آورده بود فیلم «مرد ویرانگر» محصول سال ۱۹۹۳ میلادی است. استالونه در این فیلم نقش افسر پلیسی به نام جان اسپارتان را بازی می‌کند که بسیار ریسک‌پذیر و بی‌خیال است و به ایجاد خرابکاری در حین عملیات‌هایش شهره است. او پس از یک تلاش ناموفق برای نجات گروگان‌ها از دست جنایتکار افسار گسیخته سایمون فینیکس (وسلی اسنایپس) و وقتی وضعیت گروگان‌گیری به طرز وحشتناکی اشتباه پیش رفت، به همراه آن شرور به انجماد در سال ۱۹۹۶ محکوم می‌شوند. اما فینیکس که شروری شیطان صفت است برای شرکت در دادگاه آزادی مشروطش در قرن ۲۱ و سال ۲۰۳۲ احیا می‌شود.
شاید امروز خلاصه داستان «مرد ویرانگر» نمی‌تواند کمکی به لبخند زدن شما نکند، چرا که دزد و پلیسی که چهار دهه را در حالت یخ زده گذرانده و در دورانی که خشونت ریشه کن شده است از خواب بیدار شده‌اند، به خودی خود یک ایده خنده‌دار است. اما به اعتبار اسلای، این یکی از بهترین نقش‌ها و فیلم‌های این ستاره اکشن قدیمی است که یک مرد واقعی را خارج از زمان حیات خود به نمایش می‌گذارد. چند اسلحه پر سر و صدا، کونگ فو، طنز تند، عشق مجازی و یک قهرمان جذاب چیزی بود که «مرد ویرانگر» را به یکی از فیلم‌های مورد علاقه دوران رونق آثار ویدئویی در کشورمان تبدیل کرد.
Last Hero in Chinaیکی دیگر از ستارگان اکشن قدیمی جت لی است که خیلی‌ها او را دوست دارند. فیلم مورد نظر ما از این بازیگر «آخرین قهرمان در چین» است که یک اکشن رزمی به حساب می‌آید. مدرسه هنر‌های رزمی وونگ فی هونگ (جت لی) باید به محل جدیدی منتقل شود. تعداد افرادی که می‌خواهند از استاد افسانه‌ای بیاموزند روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شود، اما فضا کمتر و کمتر. با این حال، یک چیز وجود دارد: اکنون دانش آموزان در کنار فاحشه خانه آموزش داده می‌شوند. این وضعیت معلم آنها را خشنود نمی‌کند، اما ده‌ها موقعیت خنده‌دار را برای ایم رزمی‌کاران ایجاد می‌کند.
کارگردان معروف سینمای هنگ‌کنگ یعنی یوئن وو پینگ و همکار کهنه کارش وونگ جینگ (که بیش از صد فیلم را در طول ۶۶ سال کارگردانی کرده است) این فیلم اکشن پرمدعا هنگ‌کنگی را تولید کرده‌اند و آن را به یک کمدی اکشن خنده‌دار با روح بهترین کارهای جکی چان بدل کردند. اکشن دیوانه‌وار با عناصر سبک ووشیا، که در طی آن مبارزان به هوا پرواز می‌کنند یکی از شاخص‌های این فیلم است. اما جت لی که ما او را به خاطر نقش‌های سیاه و جدی‌اش دوست داشتیم، با این فیلم نشان می‌دهد در کمدی نیز بازیگری توانا است.
Enter the Dragonبروس لی و فیلم فراموش نشدنی «اژد‌ها وارد می‌شود»؛ این اکشن رزمی اولین و آخرین فیلم جدی هالیوودی ساخته بروس لی افسانه‌ای بود. او چند روز قبل از اکران درگذشت و هرگز ندید که فیلم رابرت کلوز بعداً ۲۵ میلیون دلار فروش خواهد داشت. سکانس‌های اکشن برجسته این فیلم به قدری ماهرانه طراحی شده بودند و خود فیلم آنقدر مسحورکننده بود که می‌توان گفت اژد‌ها وارد می‌شود تأثیر عظیمی بر فرهنگ پاپ و صنعت سینما و حتی بازی‌های ویدئویی پس از خود گذاشت. برای مثال بازی‌های مبارزه‌ای معروف، چون Tekken، Mortal Kombat و Street Fighter بار‌ها عشق خود را به شاهکار رابرت کلوز اعلام کرده‌اند.
در میان کارشناسان سینما اعتقاد بر این است که توجه غرب و هالیوود به سبک کونگ فو و اکشن رزمی با این فیلم آغاز شد. باید بدانید در این اثر فراموش نشدنی بروس لی نقش یک استاد هنگ کنگی را بازی کرد که دعوتنامه‌ای برای مسابقات قهرمانی مرموز هنر‌های رزمی دریافت می‌کند. وقتی قهرمان متوجه می‌شود که یک رئیس جنایتکار با نفوذ در حال سازماندهی مسابقه است، موافقت می‌کند تا به اطلاعات بریتانیا کمک کند تا این شرور را متوقف کند.
منبع: ویجیاتو
tags # هالیوود سایر اخبار
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»